Ik heb een lange tijd niets van me laten horen. We hebben een vreselijk hete zomer achter de rug en zowel voor de kinderen als voor mij was het moeilijk. Allereerst de hitte in huis, er waren 2 extreme dagen waar de temperatuur in huis tot 37.5 graden opliep. Het was of zaten we in de kachel. Ramen openen was geen optie want in de wind kon je je haren drogen, net een fohn. De gemiddelde temperatuur was 31 graden in huis, ook 's nachts, probeer daar maar eens mee te slapen. Emre en Timucin konden pas om een uur of 6 's avonds de straat op. Vriend(innet)jes waren naar hun dorp, mijn mannekes waren op elkaar aangewezen. Dagjes eropuit waren minimaal vanwege de hitte, we hadden niet eens de puf voor onze favoriete wandelingen.
Daarbij kreeg ik het ook nog in mijn hoofd om te gaan verven want sommige muren zagen er belabberd uit. Als klap op de vuurpijl werden de deuren en ramen verwisseld voor kunststof. Op zich was dat geweldig want de ramen vielen er van ellende bijna uit. Maar de rotzooi die ze achterlieten was niet mis. Dat alles zorgde voor de nodige spanning en ruzies in huis. E was en is weinig thuis, we zien hem alleen 's morgens even, als we hem zien want nu is hij weer een maand lang onderweg. Ik had nooit gedacht dat ik het zou zeggen, maar ik ben blij als ze morgen allebei naar school gaan. Twee kinderen vader en moederen is een zware job, ik ben Moe!
Behalve heet is het ook droog. Ons deel van Istanbul heeft in geen maanden regen gezien. Op veel plaatsen is brand geweest, de heuvel voor ons huis is helemaal kaal gebrand evenals achter ons huis.
En als het niet verbrand is dan is het verdord. Het is niet leuk om een wandeling te maken, nergens, nergens is groen. Onze favoriete stek het groene park is geel en de bladeren hangen dor aan de bomen, op veel plaatsen zijn de bladeren al gevallen. De graszoden die de gemeente vorig jaar op veel plaatsen heeft neergelegd en waar vast een mooi kapitaal voor is betaald zijn verdord...... Deze foto's zijn van voor ons huis en achter ons huis, als je op de foto klikt zie je ze wat groter.
Tot ons grote geluk kwam ik weer in contact met mijn oude vriend Muammer, mijn buurman voor een half jaar toen ik in Kemer (Antalya) woonde. Hij woont in een plaats langs de Zwarte Zee en was toen tijdelijk in Kemer. In die tijd zijn we dikke vrienden geworden maar elkaar uit het oog verloren toen hij weer naar huis ging en ik naar Istanbul verhuisde. Hij nodigde ons uit naar de plek die hij verzorgde, een simpel vakantieverblijf langs de zee. Negen dagen lang (E kon helaas maar 5 dagen blijven) hebben we genoten van groen en van REGEN, van zwemmen, zand en zonnen. Voor de kinderen was het hun allereerste vakantie en de eerste kennismaking met zwemmen. Ze hebben genoten. Het was zo anders voor Timucin dat hij zich helemaal ergens anders waande, hij vroeg verschillende keren wanneer we weer naar ons huis in Turkije zouden gaan. Het vakantieappartement zag er goed uit, het had keuken en badkamer. Het enige probleem was dat er geen keukenspullen waren. En er was geen restaurant, alleen een snackbar en de eerste dagen hebben we 4 glazen, 4 borden, 4 vorken, messen en lepels en een pan van de snackbar geleend. En thee zetten in een pan is een hele nieuwe ervaring! Daarna kregen we wat meer pannen en glazen maar geen theepot dus thee bleef ik uit de pan drinken. Muammer had er helemaal niet bij stilgestaan dat er geen keukergerei was....
De vakantiefoto's zijn op deze site te zien: www.ijamom.multiply.com.
We zijn nu weer terug in Istanbul, het is gelukkig niet meer zo warm en we hebben soms 's nachts zelfs een deken nodig want zodra het onder de 25 graden komt in huis krijgen we het toch wel koud...
Morgen begint de school, Timucin was deze week al even wennen. Ik hoop er dinsdag of woensdag uitgebreid over te schrijven want er valt heel wat te vertellen.
Tot dan!
Daarbij kreeg ik het ook nog in mijn hoofd om te gaan verven want sommige muren zagen er belabberd uit. Als klap op de vuurpijl werden de deuren en ramen verwisseld voor kunststof. Op zich was dat geweldig want de ramen vielen er van ellende bijna uit. Maar de rotzooi die ze achterlieten was niet mis. Dat alles zorgde voor de nodige spanning en ruzies in huis. E was en is weinig thuis, we zien hem alleen 's morgens even, als we hem zien want nu is hij weer een maand lang onderweg. Ik had nooit gedacht dat ik het zou zeggen, maar ik ben blij als ze morgen allebei naar school gaan. Twee kinderen vader en moederen is een zware job, ik ben Moe! 
En als het niet verbrand is dan is het verdord. Het is niet leuk om een wandeling te maken, nergens, nergens is groen. Onze favoriete stek het groene park is geel en de bladeren hangen dor aan de bomen, op veel plaatsen zijn de bladeren al gevallen. De graszoden die de gemeente vorig jaar op veel plaatsen heeft neergelegd en waar vast een mooi kapitaal voor is betaald zijn verdord...... Deze foto's zijn van voor ons huis en achter ons huis, als je op de foto klikt zie je ze wat groter.
