Alweer een kerst in Istanbul. Ik raak er aan gewend. Langzaam vinden we onze eigen tradities, wordt de brok in mijn keel kleiner. Maar elk jaar is eerste kerstdagmorgen een moeilijk moment. Het leven gaat hier gewoon door, kinderen gaan naar school. En ik sta in de keuken met tranen in mijn ogen. En ik hield niet eens zo van de kerstdagen toen ik nog in Nederland woonde ha!
De eerste kerstdag is alweer voorbij. Ik was van plan om koekjes te bakken met de kinderen en die in de boom te hangen, maar Timucin kwam hangerig uit school en rond vijf uur had hij 39.7 koorts. Toen hij ook nog begon te klagen over nekpijn en hoofdpijn besloot ik maar even naar de eerste hulp te gaan. Bleek om een forse keelonsteking te gaan.
Nu gaan we vandaag maar koekjes bakken, daarna vriendjes uitnodigen en samen koekjes uit de boom eten met warme chocolademelk.
We hebben dit jaar een grote kerstboom, onze eerste kerstboom heeft de geest gegeven, in 2en gebroken.
Hij is veel gebruikt, Timucin scheurt hem regelmatig uit de kast. Zelfs midden in de zomer hadden wij een getooide kerstboom in huis. Ik heb beloofd dat ik hem vandaag probeer te lijmen, gaan we daar de koekjes inhangen.En maandag gaan we in de namiddag naar Taksim, het centrum van Istanbul om naar de verlichting te kijken, is ook al een gewoonte geworden. De versiering is daar schitterend. Oudjaar wordt hier niet gevierd, althans niet in deze wijk. Een jaar of tien geleden zijn we een keer naar Taksim geweest om twaalf uur snachts. Het was bomvol, we stonden zelfs een uur in de file voordat we het plein opkonden. Het publiek aldaar liep wat heen en weer op de straat, verder helemaal niets. We hebben een twintig minuten daar wat staan kijken en zijn weer naar huis gegaan. En nu lig ik meestal met oudjaar maar vroeg op bed, tv is drie keer niks, akelige shows en oude films. Erturk valt meestal voor de tv in slaap..... Ik zag op de site van "mijn dorp" Donkerbroek dat daar nog steeds oudennieuw gevierd wordt. Kijk en dan wordt duidelijk hoe maf een mens in elkaar zit. Ik genoot elk jaar van oud en nieuw en dat mis ik niet! Maar elk jaar bij kerst mis ik iedereen in Nederland ineens zo ontzettend en loop ik met prikkende ogen.
Geen wijze woorden voor 2008, de magie van een nieuw jaar is er voor mij wat af. In plaats daarvan wens ik voor iedereen dat elke dag een nieuw begin mag zijn, elke dag een schoon blad, elke dag een nieuwe kans om er het beste van te maken!
PS Ik heb nog een paar foto's op de site www.ijamom.multiply.com gezet van wat we afgelopen zomer allemaal gedaan hebben.
