een nieuw begin

Al een tijdlang heb ik niet geschreven. Het is hier ineens zomer, warm, warm, warm. De kinderen kunnen savonds maar niet slapen en komen smorgens met grote moeite uit bed. Ons hele ritme, voor zover we er een hadden, is weg. Gelukkig hoefde Emre de laatste week niet naar school, zijn juf had ook genoeg van de hitte en we kregen onofficieel vakantie. Gisteren kregen de kinderen hun rapport, de vakantie is nu officieel begonnen.

Emre heeft moeite met het omschakelen. Wat zou ik graag weten wat er allemaal in zijn hoofd omgaat. Hij is ongeduldig, agressief, kan geen begrip opbrengen voor een ander, het is allemaal ik, ik, ik. Ik kan hem niet bereiken. Timucin moet het vaak ontgelden. Ik kan hen eigenlijk niet alleen laten, hun ruzies slaan de kibbelfase over en ze slaan er meteen op los....
Dat Emre zich niet lekker voelt op school kwam tijdens de klas picknick duidelijk naar voren. De andere kinderen vlogen er vandoor om te spelen, Emre had geen vriendjes om me te spelen. Hij houdt niet van voetballen en andere wilde spelletjes, had niet de speciale powerkaarten waar sommige van de andere jongens mee speelden. Kon niet met de meisjes spelen want dan werd hij door de jongens uitgelachen. Hij heeft de hele tijd samen met Timucin bij mij gezeten en ik heb geprobeerd hen te vermaken. De laatste 3 uren werd er elk halfuur gevraagd of we nog niet weggingen. Nu moet erbij gezegd worden dat de juf ook niet echt enthousiast was, het enige wat ze gedaan heeft is het springtouw draaien, voor de rest moesten de kinderen zich zelf vermaken.
De picknick zette me goed aan het denken. Het verklaarde zoveel van Emre's gedrag thuis. En waarom hij vaak diep gefrustreerd uit school komt. Hij is geen prater, ik moet de woorden uit zijn mond trekken.

Een paar dagen daarvoor had een buurmeisje mij verteld over haar juf, hoe lief die was en hoe verdrietig ze was dat dit het laatste jaar was bij de juf (het basisonderwijs bestaat uit twee delen, een deel is 5 jaar en heet 'eerste onderwijs'. Dit deel hebben de kinderen steeds dezelfde leerkracht. Daarna komt het 'middenonderwijs' van drie jaar. Dit deel is met verschillende leerkrachten voor elke les). He buurmeisje bedacht ineens dat deze juf weer met de eerste klas zou beginnen, ik moest Timucin beslist naar deze juf sturen! Het probleem is echter dat Emre naar een andere school gaat. Dit is ook weer een verhaal op zich. Wij wonen vlak achter een school. Aangezien dit een achterstandswijk is, is de school ook niet echt een waar je je kind vol vertrouwen heenstuurt, helemaal niet toen Emre met school zou beginnen. Er werd gescholden en gevloekt, gevochten en er werden messen getrokken. Maar de laatste twee jaar is het een stuk beter geworden. Er is een nieuwe directeur en er zijn al veel dingen veranderd.
En ineens dacht ik, ja waarom ook niet...... Emre is niet happy op school, het is een lijdensweg elke dag met het wegbrengen en ophalen en het idee dat ik volgend jaar twee zware schooltassen mee moet zeulen bezorgt me nu al rugpijn. Het idee dat mijn kinderen vlak bij me naar school gaan is heerlijk, er is hier nu eenmaal de dreiging van een aardbeving en de school waar Emre nu naar toe gaat is een halfuur hier vandaan met openbaar vervoer. Ik ben naar de school hier gestapt en geinformeerd bij de ouderraad. Ze wisten al precies welke leerkracht Emre zou krijgen, een geweldige juf, kinderen zijn allemaal dol op haar. Timucin bij die populaire juf van het buurmeisje te krijgen bleek moeilijker. Eerst onmogelijk, via een computer programma worden de kinderen naar willekeur in klassen geplaatst, maar toen gebeurde er iets wat ik totaal niet verwacht had. Een vrouw kwam binnen, zag mij, en zei tegen de mensen daar (over mij) 'dit is een van de verstandigste vrouwen die ik ooit gezien heb, probeer die in de ouderraad te krijgen...' En toen werd er opeens gepraat over 1 dag waarin wisselen in de klas mogelijk is en dat men dan kon proberen om Timucin in de klas van die juf te krijgen.
Ik geniet nog steeds van de woorden van die vrouw, zoiets hoor ik niet dagelijks.........

Gisteren kreeg Emre zijn rapport. Er was ons verteld dat we om tien uur op school moesten zijn. Maar toen wij om tien uur de klas binnenstapten was daar alleen de juf nog maar, iedereen was weg. Bleek dat het om negen uur was. Gister was iedereen gebeld behalve ik. Enfin, Emre kreeg zijn rapport van de juf. Ik zei dat ik het jammer vond dat Emre geen afscheid had kunnen nemen van zijn klas (ik had de juf al eerder verteld dat Emre naar een andere school gaat na de vakantie). Ach, zei de juf, maak er niet een probleem van. Emre kreeg zijn rapport in zijn handen gedrukt, een kus en we konden weggaan, de juf had het druk. Geen 'veel succes op je andere school' of 'we zullen je missen', h-e-l-e-m-a-a-l niets. Kleine lesjes in het verleden hebben mij geleerd dat ik niet zo bezorgd hoef te zijn over Emre. Ik bleek duidelijk meer teleurgesteld voor hem dan hijzelf. 'Oef', zei hij 'wat een mazzel dat we niet naar dat gepraat van haar hoefden te luisteren'.

Een nieuw begin dus voor mijn beide mannen. Emre is blij dat hij hier naar school gaat straks. Lekker dichtbij huis. Hij kent natuurlijk ook al kinderen daar, dat zal het een stuk gemakkelijker maken. En ik? Ik ben bang dat ik de meeste moeite zal hebben met dit nieuwe begin. Ik heb nog drie maanden om aan het idee te wennen. Wilde er steeds maar niet aan denken en schoof het angstvallig steeds voor me uit. De Grote Vraag: Wat Ga Ik Doen Zonder Mijn Kinderen?? Ik ben bang dat er in de eerste dagen veel geweend gaat worden door mij...... Bij Emres eerste schooldag hield Emre zich dapper en ik was degene die de klas uit moest vluchten omdat ik begon te huilen.
Tegelijkertijd lokt het idee van meer tijd voor mezelf me ook aan. De cursus patchwork die hier vlakbij dit jaar geopend wordt. Meer tijd om aan de studie van Geweldloos Communiceren te besteden. Ik heb de NVC Academy ontdekt. Hier worden online cursussen gegeven. Kreeg een code voor een maand gratis lidmaatschap. En ga helemaal uit mijn bol. En op de weinige momenten dat ik rustig hiermee bezig kan zijn merk ik dat ik stiekum met smart zit te wachten op meer vrije tijd voor de studie...

PS voor degenen die geinteresseerd zijn in de engelstalige acedemie voor Geweldloos Communiceren (www.nvctraining.org), stuur me een bericht dan geef ik de code voor een maand gratis lidmaatschap.