Turkije heeft behalve vaderdag, moederdag en dierendag ook een onderwijzerdag. Op die dag komen de kinderen met bloemen en er wordt vaak klassikaal geld ingezameld voor een kado voor de onderwijzer/es. Dit jaar was er door een gemeente in Adana een opstel wedstrijd georganiseerd. De prijzen werden uitgereikt op de voor de onderwijzerdag georganiseerde ceremonie. Toen de vijftienjarige eerste prijs winnares het podium opkwam om haar prijs in ontvangst te nemen, werd er haar echter kortaf gezegd dat ze het podium weer moest verlaten, ze kreeg haar prijs niet uitgereikt! Waarom? Ze droeg een hoofddoek en volgens districtsbestuurder en garnizoen commandant majoor aldaar mocht dat niet! De winnares is een leerling van een Imam Hatip school, een religieuze school waar meisjes met hoofddoek naar school gaan. Het was dus te verwachten dat iemand van zo'n school ook met hoofddoek het podium zou betreden, of hadden ze dat over het hoofd gezien? Het meisje kreeg de prijs niet en verliet huilend de zaal en met haar een hele groep mensen. Op de foto is te zien dat ze voor de districtsbestuurder staat, ze vroeg hem waarom ze haar prijs niet kreeg maar hij gaf haar geen antwoord.
Een probleem kan niet worden opgelost op het nivo waarop het is ontstaan zei Einstein, en ik probeer me niet in die energie te laten slepen waar ik ga zeggen hoe verkeerd ze het wel niet hebben gedaan. Dat doen ze hier al jaren, elkaar vertellen wat ze allemaal wel niet fout doen, en ze komen geen stap verder. Het enige wat ik er van wil zeggen is wat ik in mijn hart voel: Toen ik het meisje huilend voor de districtsbestuurder zag staan brak mijn hart, want voor mij is het belangrijk dat ieder mens vrij is, zelf keuzes kan maken en zichzelf kan zijn.
Terwijl ik dit neerschrijf besef ik dat ikzelf nog veel werk te doen heb. Want............ ik ben zelf NIET vrij als ik een hoofddoek zie, er zit nog zoveel aan vastgeplakt, van het etiket onderdrukking, emancipatie tot kuddedieren, volgen zonder nadenken. Dat zijn mijn eigen beren waar ik mee speel en vecht. Ook ik heb nog een lange weg te gaan tot ik elke persoon tegenover mij onbevooroordeeld tegemoet kan treden. Voorlopig sla ik mezelf gewoon nog in elkaar als ik zulke dingen denk als ik iemand met een hoofddoek zie, want ik ken zo langzamerhand al verscheidene lieve en geweldige vrouwen MET hoofddoek. EN toen ik er met een over sprak vertelde ze dat voor haar juist een hoofddoek emancipatie is. Vrij van aan het ideaalbeeld moeten voldoen....... Tralala, daar moest ik even hard over nadenken, en ik denk er nog steeds over na. Wat is mijn hoofddoek? Welk keurslijf prop ik mezelf in? Oei, zoals ik al zei, ik heb nog veel werk te doen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten