nazar

Sinds een week of 2 dragen Emre en Timucin korte broeken. En sindsdien is het weer raak, kapotte knieen. Oke, alle kinderen vallen. Maar onze twee mannen vallen wel heel erg vaak. En elke keer is er iets kapot. Het valt de buren ook op. Twee jaar geleden vielen ze allebei zo vaak dat de buurvrouw voor hen ging lezen. Dit is een vers uit de Koran wat driemaal herhaald wordt, een bescherming tegen nazar oftewel het boze oog. Emre was die dag net op zijn hoofd gevallen. Na het lezen strooide ze zout over de kinderen, een ritueel. Sommigen geven een glas water, deze buurvrouw strooide dus zout. Precies in de wond, arme Emre. Het ging een paar dagen goed, geen valpartijen. Maar na een dag of 4 maakte Emre weer een beste smak. Hij schreeuwde savonds vanaf het balkon tegen de buurvrouw dat ze niet goed genoeg gebeden had, hij viel nog steeds.

Onze kinderen hebben werkelijk altijd wat. Valt Emre op de grond op zo'n manier dat er een steentje in zijn hoofd blijft zitten. Naar de kliniek om het te laten verwijderen. Een week later valt Timucin met zijn hoofd precies op een steen, 3 hechtingen. In een half jaar tijd brak Timucin tweemaal zijn arm... Het allermooiste kwam toen hij de arm voor de tweede keer in het gips had. Emre viel, elleboog uit de kom. Allebei met arm in de doek, een rechts de ander links. Ze noemen het hier nazar. Het effect van de negatieve gedachten van anderen, jaloezie, afgunst etc. Wij hebben voor turkse standaard twee mooie kindjes, ze zijn allebei 'blond'. Dat roept nazar op. Remedie is regelmatig voor hen laten lezen en een blauw oogje op hun kleren spelden. En dan is er nog een vers uit de Koran wat in een leren zakje om de hals wordt gedaan. Sommigen slachten zelfs een dier om onder de invloed van de nazar vandaan te komen. Vooral de Turkse vrouwen geloven in nazar. Sommigen gaan daarin heel ver, een vrouw vertelde mij dat ik niet zoveel naar de op de bank slapende Emre (toen nog baby) moest kijken, dat zou nazar op hem brengen.

E gelooft niet in nazar. Voordat de kinderen geboren waren ging ik regelmatig met hem mee op de bus (hij is gids). Er was een periode waarin alles mis ging, E had de ene (financiele) tegenslag na de andere. De chauffeur van de bus zei "nazar" en riep iemand in Konya die voor E moest lezen. E wilde dat niet maar tegensputteren hielp weinig. Zijn naam, geboortedatum, naam van zijn moeder en weet ik wat nog meer werd genoteerd en naar de Koranlezende Hoca gebracht. Een paar dagen later waren we thuis. Ik had een groot nazar oog in de kamer hangen. Die avond viel het zomaar PATS op de vloer in stukken. E en ik keken elkaar eens ongelovig aan, hoe kan dat nou? Vanaf dat moment ging het echter weer beter met E....

.