onze keuken

Een van de redenen waarom ik in eerste instantie niet in dit huis wilde wonen was de keuken. We zijn hierheen verhuisd nadat de moeder van E overleed. Zijn vader kan niet alleen wonen maar vertikte het om bij ons of bij de broer van E te gaan wonen. Dus zijn wij bij hem ingetrokken.

Ik herinner me hoe mijn schoonmoeder in de winter in een ijskoude keuken stond te koken. Geen warm water dus ook ijskoude handen. Ik zag dan ook als een berg op tegen de eerste winter. De koude keuken hebben we echter opgelost door alle deuren open te houden waardoor het hele huis inclusief keuken door onze kolenkachel verwarmd wordt.
Het koude water is echter nog steeds een probleem. Iets wat ik me elke winter weer afvraag is of het water in Nederland nou ook zo koud was in de winter. Mijn handen doen vaak zeer na het wassen van groente ed.
Een ander probleem is dat er geen afzuigkap is. Elke maand moet de keuken van top tot teen ontvet worden. En dan de kastruimte....... niet dus. Maar inderdaad, wel een afwasmachine, geerfd van mijn schoonmoeder. Kijk dat is nu weer het interessante van Turkije, keuken zonder kasten en warm water maar wel een afwasmachien.

Het is echt niet mijn ideale keuken. De eerste jaren had ik er gewoon een hekel aan om in de keuken te zijn. Maar vorig jaar kreeg ik ineens de kriebels en heb ik de keuken geverfd. Het was een vreselijk karwei, de oude verf was afgebladderd en moest er dus helemaal afgehaald worden.
Met de kinderen de kleuren uitgezocht, groen en paars. De keuken zag er ineens een stuk vrolijker uit. Na de keuken heb ik dapper doorgezet met de hal. Dit was een heidens karwei, niet alleen alle oude verf eraf, alles moest ook nog eens geplamuurd en daarna geschuurd. Iedereen verklaarde me voor gek. De turkse manier van verven is met bleekwater afnemen en er daarna een laag overheen kwasten met een goedkope, sterk verdunde verf. Alle buren in dit gebouw hebben met de jaarlijkse schoonmaak ook de jaarlijkse verfbeurt.
De hal is oranje geworden, de kleuren steken schitterend bij elkaar af. Mensen die binnenkomen slikken eerst eens maar de meesten vinden het mooi als ze eenmaal gewend zijn. Ze krijgen nog meer om te wennen, dit jaar ga ik de slaapkamer diepblauw verven en de kamer een donkerbeige. Alle deuren worden paars. En waar het verven betreft ik ga niet meer alles afkrabben en plamuren, gewoon eroverheen verven, de traditionele turkse manier. Ach, zeg ik dan, als ik mijn verfkarwei in een dag geklaard heb, rare jongens die Hollanders!