Afgelopen herfst was mijn zus in Istanbul. Ze had een grote koffer vol met van alles meegenomen, samen met haar vriendin hadden ze over de 50 kilo! bagage. Een van de grootste verrassingen was een rookworst. Dat boerenkool met rookworst zo'n delicatesse kan zijn! Natuurlijk moest de hele buurt proeven hoe Nederland smaakt. De speculaasjes waren in notime op. En volgende keer moesten ze ook maar van die beroemde Nederlandse chocolade meenemen, het liefst voor iedereen een reep!
Ik woon vrij ver van het toeristische deel van Istanbul in het Aziatische deel. Er valt hier weinig te beleven dus mijn zus verbleef in een hotel in het toeristische Europese deel. Samen met haar vriendin kwamen ze hier een dag op bezoek. De beneden buurvrouw begroette hen al met een kus voordat ik bij de deur was. De rest van de vrouwen kregen hen pas in de gaten toen ze weer weggingen. Er werd druk gezoend en bekeken, ze werden uitgezwaaid of waren ze oude bekenden. Mijn zus stond versteld van de vriendelijkheid en de gastvrijheid.
We hadden elkaar 7 jaar niet gezien. Er verandert veel in 7 jaar, maar er verandert tegelijkertijd ook niets. Ze was nog steeds dezelfde zus, we hadden zoveel te bepraten. Maar ik merkte dat ik met andere ogen naar haar keek. De kleine irritaties van vroeger, toen we elkaar veel vaker zagen waren weg. Ik kon haar zien zoals ze was, genieten van de persoon die ze werkelijk was en voelde me zo bevrijd van al mijn oude bagage. Ik zag ineens unieke kanten aan haar waar ik nooit zoveel aandacht aan had besteed, had altijd teveel vast gezeten in het beeld wat ik me van haar gevormd had. De week was veel te kort. Ik hoop dat ze snel terugkomt, ik heb nog zoveel te ontdekken, er is zoveel wat ik altijd maar voor vanzelfsprekend aannam, en er waren zoveel beperkende meningen en oordelen in mijn hoofd. Ik ben veranderd in de jaren dat ik hier woon, het leven hier is zo anders dan dat in Nederland. Niet dat leven in Turkije beter of slechter is, het is gewoon anders en daardoor leerde ik op een andere manier naar het leven te kijken. Gelukkig heeft niet iedereen daar een emigratie voor nodig, ik leer gewoon wat moeilijk :)
Het is moeilijk om de mensen waar je van houdt een lange tijd niet te zien, 7 jaar is vreselijk lang. Maar het heeft me rijker gemaakt, dat heb ik gezien met het bezoek van mijn zus. Het is heerlijk verfrissend om met een open blik naar een ander te kijken. Het beeld wat ik van een ander gevormd heb los te laten. Gewoon eens totaal iets anders doen en te kijken naar hoe iemand in mijn omgeving mijn leven verrijkt, te zoeken naar het positieve. Het is goed om zo nu en dan eens stil te staan bij hoe ik een ander ervaar. Het werd me zo pijnlijk duidelijk met mijn zus. Wat heb ik veel tijd verspild met oordelen en wat heb ik me in mijn ervaringen beperkt, en ik doe het nog steeds! Oude gewoontes slijten langzaam. Gelukkig word ik me er nu steeds vaker en sneller bewust van mijn hokjes denken. Maar het blijft moeilijk om gewoon te observeren zonder me een mening te vormen.
1 opmerking:
We komen terug hoor, reken maar van yes! En dan regelen we wel een container, want dan gaan we vast weer over de 50 kilo heen!
Knuf van Mar10
Een reactie posten