smoes

Aanstaande zondag is het al weer vier jaar geleden dat mijn schoonmoeder overleden is. Elk jaar wordt er op haar sterfdag Koran gelezen door de vrouwen. Na het lezen wordt er gegeten, meestal rijst met (kippe)vlees, ayran (een yoghurtdrank) en een van de zoete nagerechten. Het gaat hierbij niet om 5, of 10 mensen maar om tientallen, mijn schoonmoeder was erg geliefd.

Ik voel me niet op mijn gemak bij zulke bijeenkomsten en doe mijn best om er onderuit te komen, het is me echter nog nooit gelukt. Meestal zit ik met de kinderen in een andere kamer terwijl de Koran wordt voorgelezen zodat ik er toch nog een beetje onderuit kan komen. Het is me te druk en wat ik moeilijk vind is dat het in het Arabisch wordt voorgelezen en ik hou niet van Arabisch. Ik kon het eerst nooit begrijpen en ik vond het zo dom dat ze naar iets luisterden wat ze niet begrepen, wat voor nut had het dan, het leek me op systematisch domhouden van de massa. Maar drie jaar geleden ben ik met yoga begonnen en er was een vrouw zo vriendelijk om me een mantra cd op te sturen. Ik stond versteld van het effect van de mantra. Niet alleen werden we er allemaal rustig van, Timucin, toen 3+ jaar begon het elke keer spontaan te zingen als hij zich niet happy voelde en kalmeerde daarna zienderogen. Nog steeds gebruik soms ik de cd als we allemaal kribbig zijn en elke keer helpt het. We begrijpen geen woord van wat er wordt gezegd want het is in Sanskriet, maar de klanken voelen erg vertrouwd en rustgevend. Dus als een vriendin van mij zegt dat ze helemaal vredig wordt als ze naar de Koran luistert of erin leest (in het Arabisch) dan geloof ik dat nu meteen.

Tijdens het lezen uit de Koran bedekken de vrouwen hun hoofd, en ik heb nog steeds moeite met die hoofddoek. Sprak zij wonende in een wijk waar de meerderheid van de vrouwen het hoofd bedekt. Het is interessant hoe ik me telkens in zulke plaatsen weet te manoeuvreren dat ik mijn eigen (voor)oordelen breeduit tegenkom. Ik woon nu al 13 jaar in Turkije, heb vriendinnen met hoofddoek, ik weet dat ze zelf voor de hoofddoek kiezen maar voor mij heeft het nog steeds connecties met onderdrukking van de vrouw. Niet elke vrouw met hoofddoek ziet dat zo. Ik had een buurvrouw die altijd supermodern gekleed was, nooit zonder make-up en die wekelijks naar de kapper ging. Ik kwam haar laatst tegen en herkende haar niet, ze had ervoor gekozen om een hoofddoek te gaan dragen. Ze komt uit een moderne familie, haar moeder heeft geen hoofddoek, en zij koos er bewust voor om de make-up en de kapper los te laten en op deze manier voor haar geloof te kiezen. Ik kon niets anders dan respect voor haar keuze hebben.

Maar ik ga nu geen lang monoloog over de hoofddoek geven. Ik heb wat anders te vertellen: Ik heb een smoes gevonden om onder de Koran lezing uit te komen. Ik ga naar een seminair van geweldloos communiceren. Ik zie er zo naar uit. Gisteren had Emre weer problemen op school en ik weet niet meer hoe ik met zijn juf over moet praten. Hijzelf is zo zonder hoop, het breekt mijn hart. Ik ga me daarom twee dagen lang onderdompelen in vreedzaam conflictoplossen. Dus waarschijnlijk geen blog voor de komende twee dagen, maar wel een verslag daarna over wat ik allemaal heb opgestoken.